Tak gra Wisła

Wisła Kraków jest drużyną, która jeszcze kilka lat temu potrafiła bić Schalke czy Parmę. Po tłustych sezonach przyszły jednak problemy finansowe i od jakiegoś czasu Biała Gwiazda nie pojawia się już w Europie. Główną przyczyną bólu głowy jest wąska kadra, bo o ile pierwszy skład prezentuje się całkiem okazale, o tyle zaplecza brak.

W bramce Białej Gwiazdy stoi Radosław Cierzniak. Golkiper ten był ściągany awaryjnie, lecz jego dobre występy zaowocowały tym, że nie oddaje on pola między słupkami. Cierzniak broni dobrze i pewnie, potrafiąc niejednokrotnie uchronić swój zespół przed startą bramki.

Linia defensywa Wisły opiera się na Arkadiuszu Głowackim. Chyba tylko były reprezentant Polski ma pewne miejsce w składzie krakowian i trudno się temu dziwić. Jednak przez kontuzję „Głowa” przy Okrzei nie zagra. Parę stoperów powinni stworzyć Richard Guzmics i Maciej Sadlok, który z kolei najczęściej występował po lewej stronie defensywy. Tutaj więc Kazimierz Moskal - trener Wisły - będzie musiał znaleźć zawodnika. Pozostaje jeszcze prawa strona obrony, na której zapewne pojawi się Łukasz Burliga.

Liderem drugiej linii Wisły ma być ulubieniec Adama Nawałki, czyli Krzysztof Mączyński. Pomocnik nie gra jednak porywająco, a jego występy często są bezbarwne. Ma on jednak pewne miejsce w składzie krakowian. Mączyński w środku pola gra z Denisem Popoviciem, po którym również spodziewano się więcej. Jakości dodają jednak skrzydła, po których biegają Rafał Boguski i Wilde-Donald Guerrier. Szczególnie ten drugi jest w stanie napsuć sporo krwi przeciwnikom. Łącznikiem pomiędzy pomocą a atakiem jest Maciej Jankowski – piłkarz jak na polskie warunki solidny.

W kadrze krakowian próżno szukać napastników. Jedynym snajperem w talii Kazimierza Moskala jest Paweł Brożek. Jeśli on strzela, to Wisła najczęściej wygrywa. Jeśli jednak nie, to pod Wawelem mają problem, z którym musieli się ostatnio zmierzyć, bowiem 32-latek się zaciął. Przełamanie przyszło, ale prawdziwa dyspozycja Brożka nadal jest niewiadomą.